Sapagkat kung paanong ang katawang walang espiritu ay patay,
ang pananampalatayang walang kalakip na gawa ay patay.
—Santiago 2:26
Nung ako ay nag-host ng pananghalian sa aking bahay para sa pagpapanumbalik ng mga mag-asawa (at sa tuwing ako ay nagkaroon ng kasiyahan ng paglilingkod sa mga miyembro ng aking simbahan), nakita ko na napakakaunti ang tunay na may kaugnayan sa Panginoon na aking nararanasan ngayon. Kapag ang mga kababaihan na aking inakalang tunay na espirituwal ay magkukuwento tungkol sa kanilang mga asawa o mga dating asawa, sila ay madalas na lumuluha, dahil sa kanilang pananabik para sa kanya, o kung pinag-uusapan nila ang kanilang pagpapanumbalik ng pag-aasawa, sila ay nasasabik kapag naisip ito. Ipanakita nito sa akin na ang kanilang puso ay hindi para sa Panginoon, kundi para pa rin sa kanilang asawa o FH.
Tinitingnan din ng Diyos ang iyong puso habang hinahangad mo ang isang tao maliban sa Kanyang Anak, at ito ay Kanyang ikinalulungkot higit pa sa kalungkutan na nararamdaman ko. Gusto kong malaman ito sa bawat babae sa mundo-oh, nagiisang mahal; walang dahilan para ikaw ay masaktan, wala kailanman. Walang dahilan para ikaw ay masasabik sa isang tao na naghahangad sa mundo at sa mga bagay ng mundong ito. Mayroon kang isang espesyal na Isang taong tinatangi ka at mahalin ka, at bibigyan ka ng lahat ng pagnanais ng iyong puso at kung Siya ay sapat para sa iyo, hindi ka na makaranas ng sakit ng pagtanggi o pagnanais muli.
Ang Isa na aking tinutukoy ay ang ngayo’y lumuluhod na may alok sa Kanyang labi! Ayaw niya na kayo ay maging kanyang asawa, inaasam niya na kayo ay maging kanyang nobya — magpakailanman!! Ang issang nobya at asawa ay dalawang magkaibang bagay. Ang nobya ay itinatangi, isang bago, at isang taong labis na nagmamahal! Ay asawa ay higit pa sa isang katuwang ng isang asawa at isang "completer." Kapag ikinasal tayo, sinabihan tayo na kumpletuhin at matulungan ang ating mga asawa. Sinasabi sa ating ng Biblia iyan, at natutunan mo na rin sa Ang Matalinong Babae; ngunit nais ng Diyos ng isang bagay na higit na para sa iyo. Inaasam niya na ikaw ay maging nobya ng Panginoon.
Kamakailan lamang, naipaliwanag ko ang tungkol sa ganitong uri ng pag-ibig sa aking FH nang muli niyang tanungin ako tungkol na ako’y magiging asawa niya. Ang aming diborsyo ay natapos wala pang dalawang buwan, ngunit ang pag-uusap na ito ay madalas na nababangit at inaamin ko na ito ay nagpapalungkot sa akin dahil alam ko na hindi niya talaga maintindihan kung ano ang nangyari sa akin. Kung ano ang ang wala akong kalayaan na ipaliwanag ay kahit na ako ay magiging sang-ayon, sinabi sa akin ng Panginoon na may dahilan kung bakit hindi ako makapag-asawa muli, na sa palagay ko ay dahil ako ay kabilang na sa Kanya (sa mga panahon na ito sa aking buhay ).
Sa mga matinding pag-uusap na ito, patuloy na pinipilit ako ng aking FH upang tulungan siyang maging maligaya muli, tanggapin siya muli, patawarin siya. Sinabi ko sa kanya na siyempre napatawad ko na siya, at nalulugod ako na tayo kami ay magkaibigan, ngunit kahit na SINSABI niya ako ay mahal niya, ito ay hindi tunay na pagmamahal. Sinabi ko sa kanya na ang pag-ibig niya ay makasarili, hindi dahil siya ay kinakailangang makasarili, dahil lahat tayo ay makasarili. Na ang bawat isa sa atin ay nagmamalasakit sa kung ano ang nagpapasaya sa atin, hindi kung ano ang magpapaligaya sa iba.
Nais ng Aking FH na isuko ko ang kaligayahan ko ngayon sa Panginoon upang mapasaya siya at iyan ang tinatawag niyang pag-ibig. Ngunit iyan ay hindi tunay na pag-ibig, hindi ang uri na tinatamasa ko mula sa Panginoon, o kung ano ang maaari niyang matatamasa sa Panginoon kung bibigyan ng pagkakataon. Ang uri ng pag-ibig na mayroon ako ngayon ay uri ng pag-ibig na binigay ko sa aking FH sa lahat ng nagdaang proseso ng diborsyo.
Ang pagmamahal na ibinigay ko sa kanya (dahil natanggap ko ang mga ito mula sa Panginoon) ay hindi makasarili, ngunit ang pagbibigay nang walang halong kasakiman. Iyon ang nakatulong sa akin na "masayang" ibigay sa kanya ng diborsyo na gusto niya (sapagkat mahal ng Diyos ang nagbibigay na masaya) dahil siya ay nagbibigay sa atin sa ganitong paraan. Iyon ang nakatulong sa akin upang pakawalan ang asawa ko dahil sa sinabi niya na gusto niya ang ibang babae. At sa aspetong ng aming pananalapi, dahil ibinigay niya ito sa akin, masigasig kong tinanggap ang utang ng aming buong pamilya (na ay daan-daang libo na itinago mula sa akin) na akong walang ideya kung paano ko mababayaran, kundi ako ay nagtiwala na tiya bibigayn Niya ako ng mga kailang ko.
Ang pag-ibig na ibinibigay sa akin ng Panginoon ay nakapagbigay sa akin na kusang-loob na tanggapin ang responsibilidad ng aming limang anak na nakatira pa sa bahay, bigyan siya ng joint custody upang makuha niya ito sa tuwing gusto niya, at mag-sign ng mga papel ng diborsyo na kakailanganin kong talakayin sa kanya anumang desisyon na makakaapekto sa kanila (at walang duda na ang karamihan ng mga desisyon na gagawin ko ay makakaapekto sa aming mga anak).
Ang ganitong uri ng pag-ibig ay higit sa kung ano ang kinakailangan at nagbibigay ng higit sa kung ano ang hinihiling. Ang ibig sabihin nito ay ang pagbibigay ng aking mga anak sa ibang babae (oras at pagkakaibigan sa kanya) at paghikayat sa relasyon na ito dahil iyon ang nais ng aking FH na gawin ko. At ang listahan ng mga nais na ito ay nagdaragdaragan araw-araw.
Muli, nitong linggo lamang, sinabi akin ng aking FH na siya ngayon naghihirap at hindi niya alam kung ano ang dapat niya gawin. Sinabi niya na siya ay handa na ihome-school ang aming mga anak para sa akin, at at maging "house=husband" magluluto ng mga pagkain at panatilihing malinis ang bahay kung siya ay tatangappin ko lamang muli. Sa kasamaang palad, tiniyak ko sa kanya na hindi ko kailangan ang uri ng kasal na iminungkahi niya, ngunit nagpasalamat ako kanya sa pagiging mabait at mapagpakumbaba niya.
Nang sabihin sa akin ng FH kung gaano pa niya ako kamahal at humingi sa akin na patawarin siya upang kami ay mag-asawang muli, sinabi ko sa kanya na pinatawad ko na siya sa lahat at wala siyang ginawa o gagawin na makapagbabago sa aking paborableng damdamin para sa kanya. Gayunpaman, hindi niya ako iniibig sa uri ng pag-ibig na nakukuha ko ngayon at mararamdaman lamang niya sa Isa na nagmamahal sa kanya tulad ng pagmamahal niya sa akin. At ang pagmamahal na sinabi niya para sa akin ay isang makasariling pagmamahal na taglay ng bawat tao. At ipinaliwanag na ang pagmamahal na nararamdaman niya ngayon galling sa akin, at pinapakita sa kanya mula nang una niyang sinabi na nais niya ang diborsyo at iwanan ako, ay ang uri ng pagmamahal na tanging ang Panginoon ay makapagbibigay.
Sinabi ko sa kanya na nung nais niya ang isang diborsiyo, dahil sinabi niya ito ang makapagpasaya sa kanya, masaya kong ibinigay ito sa kanya. Nang gusto niya na tanggapin ko ang lahat ng utang at responsibilidad sa pag-aalaga ngmga bata, masaya kong ibinigay sa kanya. Nang sabihin niya sa akin na ang AW * ay siyang nagpalugod sa kanya, ibinigay ko siya sa kaniya at tinulungan siyang magkaroon ng mas mabuting relasyon sa kaniya. At nung nais niyang magkaroon ng isang mahusay na relasyon sa pagitan ng aking mga anak at ang AW na magiging kanilang stepmom, hinikayat ko ito at ginawa ko ang magagawa ko upang tulungan silang mahalin siya.
* AW: Sa panahon ng aking unang Paglalakbay ng Panunumbalik, tinukoy ko ang ibang babae sa pag gamit OW, na ay nangangahulugan din ng "ouch" dahil ang malaman siya ang lubos na nagpapasakit sa iyo. Sa panahong ito, gayunpaman, hindi Ito nakasakit, dahil sa kung gaano ako napalilibutan ng Kanyang pagmamahal. Kaya sa halip ay tinukoy ko lamang siya bilang "isa pang babae" kaya sa halip ay gumagamit ako ng AW.
Sinabi ko sa kanya na ganito ang pagmamahal sa akin ng Diyos. Na ibinigay Niya sa akin ang lahat ng aking nais at kinakailangan, ng walang kulang. At ito ay nagkaroon ako ng uri ng Kanyang pagmamahal na dumadaloy sa pamamagitan ko, na nakapagbigay ako ng di-makasarili at mapagbigay na pagmamahal sa kanya.
Ang makasariling pagmamahal na tinataglay ng mga tao ay humahantong sa pagnanais ng kanilang sariling kaligayahan at hindi ang pagmamalasakit sa kaligayahan ng ibang tao, na kung saan ay hindi niya nauunawaan na ginagawa pa rin niya sa pamamagitan ng pagpilit sa akin upang isuko ang kuna ano ang meron ako ngayon s aaking buhay. Ang mayroon ako ngayon ay dalisay na kagalakan at kaligayahan sa pagiging kasama ang Panginoon-Siya ang lahat ng gusto ko at lahat ng kailangan ko, at sinabi ko yan sa aking FH.
Ang aking FH ay napaka tahimik at napakalungkot nung natapos na akong magsalita. Pagkatapos ay humingi siya ng paumanhin para sa pagnanais na muling makuha ang buhay na gusto niya sa kapinsalaan ng pagkuha sa buhay ko ngayon, at sinabi niya na naintindihan niya ang sinasabi ko. Hindi ako sigurado kung talagang naintindihan niya, ngunit nagbago ang tono nito pagkatapos naming magsalita. Ang dalangin ko ay ito’y magudyok sa kanya upang gustohin ang kung mayroon ako: isang relasyon sa Panginoon na magbabago sa kanya mula sa loob at walang anumang makapagpaiiling.
Ang katotohanan ay akala ng aking FH na ang pag-iiwan sa akin at pagsama ang kanyang high school sweetheart ay magpapaligaya sa kanya. At dahil wala akong hindi ibinigay, ngunit kusang binigay ang lahat (sa paraan na binibigyan ako ng Panginoon ng lahat ng bagay), agad siyang nakakuha ng inakala niyang gusto niya at nalaman na muli, na hindi pa rin siya kontento. Siya ay higit na malungkot at ngayon ay nakatuon muli sa ibang babae. Ngayon ay nais niya akong muli nang makita niya ang aking kagalakan sa gitna ng lahat ng bagay dinudulot niya sa akin, at ang mga pagpapalang naranasan ko ngayon sa buhay ko.
Ito ay sapagkat alam ko na hindi ako ang kailangan niya, o higit pa sa ibang babae. Tulad niya, kailangan ng lahat ng mga lalaki si Hesus tulad ng lahat ng kababaihan, ngunit sa halip ay tumingin sila sa mga kababaihan, sports, pera, katanyagan, atbp.,ang lahat na ito ay nag-iiwan sa isang lalaki na walang kabuluhan, tulad ng kawalang kabuluhang sa mga babaeng tumingin sa kanilang mga husbands (o mga lalaki sa pangkalahatan) at lahat ng bagay sa mundo na ito upang maging masaya sila!
Ipinakikita sa akin ng Panginoon kasal man o hindi, BAWAT babae kailangan na nagnanais at nanabik sa Kanya. Ito ang mensahe na patuloy kong ibinabahagi sa aking mga anak na babae at mga kabataang babae na aking miniministro sa aking simbahan. Umaasa ako na magtanim ng isang binhi at ang pagnanais na magkaroon ng napaka-espesyal at habambuhay na matalik na pakikipag-ugnayan sa Panginoon ngayon upang hindi nila ibubuhos ang kanilang mga mata at puso sa kanilang mga asawa (upang matupad ang kanilang mga pangangailangan at pagnanasa), ngunit upang ibahagi ang bawat "lihim ng ang kanilang mga puso "sa Panginoon hindi lamang ngayon, kundi magpakailanman.
Kapag tapat sila sa Panginoon at patuloy na hahabol para sa Kanya Kanya lamang, sila ay magmumula sa ningning na para bang isang bagong nobya sa kanilang buong buhay may-asawa! At habang patuloy nilang sinusuyo ang Panginoon, at hindi ang kanilang mga asawa, ang kanilang mga asawa ay ang susuyo sa kanila (ngunit hindi nila maabot) sapagkat ang kanilang mga puso ay naitatakda kay Jesus! At kung ibaling nila ang kanilang mga puso sa kanilang mga asawa, ang kanilang mga asawa ay tiyak na ibabaling ang kanilang mga puso sa paghabol sa iba pang mga bagay (ang mundo, ang OW, libangan, labas pagkakaibigan o trabaho).
Ito ang mensahe ko sa lahat ng mga kababaihan, bata at matanda, at ang mensahe na gugugulin ko sa buong buhay ko na ibahagi sa lahat ng mga taong makikinig! Ang aking Diyos ay magbibigay sa lahat ng ating pangangailangan! At isa sa ating pinakamalalaking pangangailangan bilang isang babae ay magkaroon ng pagtatalik sa isang taong mamahalin tayo nang walang halong kasakiman at ang taong iyon ay si Jesus, ang ating asawa sa Langit.
Kaya ano ang mangyayari sa lahat ng kalalakihan sa mundo kung ang mga babae ay magsimulang magkaroon ng ganitong uri ng relasyon sa Isa na lumikha sa atin? Naniniwala ako na ito ay tiyak na makuha ang kanilang pansin! Naniniwala ako na sa sandaling ang mga kababaihan ay HIHINTO sa paghahabol ng mga lalaki, ang mga lalaki ay magiging hindi mapakali. Naniniwala ako na ang mundo, at ang iba pang mga bagay na kanilang hinahabol, ay hindi na magkakaroon ng parehong kilig na minsan ay meron ito.
Naniniwala rin ako na sa sandaling nalalaman ng ating mahalagang Minamahal na sa Kanya lamang ang ating puso ay malulugod Siyang ibabalik ang mga puso ng ating lalaki pabalik sa atin, at mainit nila tayong susuyuin! Nakita ko na ito ay nangyayari sa aking sariling buhay, at sa buhay ng mga kababaihan sa aming simbahan na nagsisimula upang maunawaan ang makapangyarihang konsepto na ito at maglakad ito sa kanilang sariling mga buhay!!
At habang ginagawa natin ito, tayo ay magiging maliwanag na may makalangit na liwanag sapagkat ang lahat ng takot at kirot ay aalisin sa ating mga mukha, at magniningning tayo sa pag-ibig ng Panginoon !! Hihikayatin nito ang lahat ng kababaihan upang mahalin ang Panginoon tulad ng ginagawa natin, at pagkatapos ay ibalik-loob ang mga lalaki, na gusting maibalik ang kanilang mga babae, patungo sa Diyos at isang relasyon sa Kanyang Anak!
Gayunpaman, kahit na gusto nila sa atin, hindi nila tayo dapat (at least hindi nila ako makakakuha!). Ang bawat awit ng pag-ibig na naririnig ko ngayon, inaawit ko sa Panginoon (at inaawit ko ito nang malakas kapag nasa kotse lang ako!). Gustung-gusto kong magsalita ng matamis na salita sa bawat oras na iniisip ko Siya, buong araw, lalo na kapag naghahanda ako para matulog, kapag natutulog ako sa higaan, at nang gigising ako sa umaga.
Hindi ako makapaghintay upang makuha ang kape ko sa umaga para makapunta ako sa tahimik na lugar na mag-isa sa Kanya at ibahagi ang aking kape habang nakikinig ako sa aking Mahal na nagsasalita sa akin tuwing umaga. Pagkatapos ay uupo ako upang isulat sa aking mga pinakamalapit na kaibigan sa pamamagitan ng mga email upang sabihin sa kanila kung gaano kahanga-hanga ang aking Lover (tulad ng ginagawa ko ngayon sa iyo)! Ang aking buhay ay dapat kainggitin, bagaman sa mundo natin ay nawala ang halos lahat ng bagay sa akin. Ang dalangin ko sa pagsusulat ng aklat na ito ay upang lumikha ng isang nakapalakas na pagnanasa at pananabik sa bawat isa ng iyong mga puso upang magkaroon kayo ng parehong buhay!
Gustung-gusto kong malaman na nagkakaroon ka ng parehong pag-uusap sa Kanya sa buong araw, araw-araw, sapagkat sa wakas ay nalaman mo na Siya ay naroroon lamang sa tabi mo. Sa halip na ikaw ay nag-iisip ng mga bagay na kailangan mong gawin, ihiling mo sa kanya na pangalagaan ang lahat dahil Siya ang iyong Asawa! At hulaan kung ano? Aalagan Niya lahat! Patuloy pa rin akong natututo ang lahat na dulot ng relasyon na ito - dahil sa lahat, ako ay isang bagong kasal.
Nang maglingkod ako sa mga dalagang (hindi pa kasal) batang babae sa nakaraang araw, ipinaliwanag ko na kung ganitong uri ng "love affair" sa Panginoon ang magaganap sa isang kasal (na kailangang mabuo bago mag-asawa), walang mga babae ang kailangang magdusa!
Isipin ninyo ito, kung mamarapatin ninyo, bilang isang malaking salu-salo ng pagkain na itinakda para sa’yo, magugutom ka pa rin kung ang peanut butter sandwich na kinakain mo ay wala doon? Paano kung ang iyong bank account ay milyun-milyon ang laman, hahanapin mo pa rin ba ang sampung dolyar na tseke na hindi ibinigay sa iyo? Iyan ay kung ano ang mararamdaman ko kapag ang lahat sa iyo ay si Jesus! Hindi mo kailangan o gusto ang anumang bagay mula sa kaninuman. Sa halip, maibabahagi mo ang iyong pagkain (na hindi kailanman mauubot tulad ng tinapay at mga isda) sa lahat ng mga taong gutom. Maibabahagi mo ang iyong mga kayamanan sa lahat ng mahihirap. Maibibigay mo ang pagmamahal mo sa iyong mga anak o asawa nang hindi nangangailangan ng kapalit na pagmamahal sa kanila. Ito ang mga paraan na nilayon ng Diyos na mabuhay tayo, at ang dahilan kung bakit isinugo niya ang Kanyang Anak para maging ating asawa: upang mabuhay, mamatay at maging susi sa kamatayan, namamatay, luha, sakit at kahihiyan.
Konklusyon
Walang duda na ang ating mundo ngayon ay napipinsala at nakasalalay sa atin upang pakainin sila ng katotohanan. Gayunpaman, hindi natin maipahayag sa kahit sino ang kung ano ang wala tayo, kapag nabubuhay tayo sa kahirapan at nangangailangan! Kailangan muna nating lasapin ang ating pagkakapalagayang-loob kung bibigyan natin ng oras upang mabuo ito. Walang makukuha sa pamamagitan ng pag-iisip lamang nito -ito ay magmumula sa pagbigay prioridad sa ating buhay sa pamamagitan ng pag-una sa ating mga puso!
Malapit ng ilingin Diyos ang mga kababaihan ng mundo at gusto kong maging una sa linya para sumunod sa Kanya. Kapag ako ay nag-iisip tungkol sa langit (ako ay kumanta ng isang kanta tungkol sa paninirahan sa bahay ng Ama kung saan maraming mga silid), Sinabi ko sa Panginoon na gusto ko ng silid na pinakamalapit sa Kanya. Sinabi ko sa Kanya na huwag magulat kung matutulog ako doon mismo sa Kanyang pintuan, sapagkat hindi ko makayanan ang maging malayo sa Kanya. At mas gusto kong matulog sa paanan ng Kanyang higaan, kung papayagan Niya ako, tulad ng isang maliit na tuta na sumasamba sa kanyang panginoon sa halip ng pinaka kumportable na higaan sa langit.
Ang katotohanan ay, hindi ako totoong interesado sa paghahagis ng aking korona sa Kanyang mga paa (kahit na nararapat Siya) o marinig ang "tapos na, aking mabuti at tapat na lingkod." Interesado lang ako sa mahabang yakap sa Kanya at umaasa ako na ito ay wala ng hanggan.